نخستین نانوروبات‌های روی مریخ احتمالا به شکل ابری از غبار هوشمند خواهند بود که شامل روبات‌هایی به اندازه دانه شن با قابلیت حرکت به شکل توفان شن با استفاده از باد مریخی به عنوان محرک هستند.
کاوشگر مریخی کنجکاوی که روز دوشنبه در سیاره سرخ فرود آمد با برخورداری از 74 کیلوگرم محموله علمی به اندازه یک خودروی سواری است. استفاده از کاوشگرهایی با این مقیاس در سیارات دیگر به دلیل هزینه بالا و مصرف انرژی زیاد و محدودیت آنها ممکن نیست؛ از این رو محققان به دنبال ساخت دستگاه‌های نانوروبات ارزانتر در ابهاد یک میلیاردم کنجکاوی هستند.

محققین توانسته‌اند پلیمر سنتزی به پروتئین‌های خونی اضافه کنند که باعث می‌شود این پروتئین برای رساندن اکسیژن به ماهیچه‌ها، ‌دیگر نیازی به آب نداشته باشد. بنابراین، شاید زندگی روی سایر سیارات بدون آب هم امکان‌پذیر باشد.
 یکی از مولفه‌هایی که در جستجوی حیات در نقاط دیگر جهان به طور معمول در نظر گرفته می‌شود،‌ وجود آب است. در واقع، تصور بر این است که حیات،‌ دست‌کم به شکلی که ما می‌شناسیم،‌ بدون آب امکان‌پذیر نیست.

با فرود کنجکاوی بر روی مریخ هنوز هم این پرسش مطرح است که چرا سطح این سیاره قرمز رنگ است.
ساده‌ترین توضیح برای قرمز رنگ بودن سطح مریخ آن است که ماده سطحی یا سنگپوش آن دارای مقادیر زیادی اکسید آهن است. این ماده همچنین دلیل قرمز بودن زنگ آهن و خون است.
اما چرا مریخ دارای مقادیر زیادی آهن است؟ چرا آهن اکسید می‌شود و چرا اکسید آهن قرمز رنگ است؟

 درحالی که تئوری‌های فعلی بر رد امکان وجود ستارگان غول‌پیکر تأکید می‌کنند، دانشمندان موفق به شناسایی چهار ستاره‌ای شدند که این قوانین را بطور کلی نقض کرده‌اند.
در سال 2010 میلادی محققان ناسا موفق به کشف چهار ستاره غول پیکر در ابعاد 300 برابر خورشید شدند.
پیش از این محققان با رصد کهکشان راه شیری و سایر کهکشان ها، حد نهایی اندازه ستارگان را حداکثر 150 برابر جرم خورشید پیش بینی کرده بودند، اما این ستارگان جرمی دو برابر جرم مطرح شده در تئوری‌های علم نجوم دارند.

تیمی از ستاره‌شناسان دانشگاه میشیگان موفق به شناسایی گریه مرگ یک ستاره بلعیده شده توسط یک ابرسیاه‌چاله شدند.
به گزارش ایسنا، سیاه چاله سوئیفت J1644+57 در فاصله ۳٫۹ میلیارد سال نوری در صورت فلکی اژدها که پس از شناسایی توسط ماهواره سوئیفت ناسا به این نام شناخته شده است، در پی گذر یک ستاره عبوری آن را با نیروی گرانش شدید خود به درون گودال کشیده و ستاره را از هم متلاشی کرده است.
ستاره شناسان ابتدا بر این تصور بودند که این نشانه یک انفجار عادی پرتو گاما است اما کم رنگ شدن تدریجی این نشانه با هیچ کدام از یافته‌های پیشین از پرتوهای منتشر شده از یک منبع مطابقت نداشت.

دانشمندان می گویند خورشید توسط ماده تاریک احاطه شده است؛ پدیده ای که نخستین بار در دهه 1930 توسط یک ستاره شناس سوئیس مطرح شد.
محققان دانشگاه زوریخ نظریه جدیدی را مطرح کرده و شبیه سازی را از راه شیری ساخته اند تا شیوه اندازه گیری جرمی را پیش از بکارگیری داده های واقعی در آن، آزمایش کنند.
سیلیوا گارباری مجری این تحقیقات گفت: 99 درصد از وجود ماده تاریک در نزدیکی خورشید مطمئن هستیم.
این مطالعه مدعی است شیوه های مورد استفاده طی 20 سال گذشته تعصب آمیز بوده است و همیشه میزان وجود ماده تاریک در کائنات را کمتر برآورد می کردند.
به گفته گاباری این می تواند نخستین شواهد از حلقه ای از ماده تاریک در کهکشان ما باشد این یافته می تواند به این معنا باشد که هاله ماده تاریک  کهکشان ما در حال فشرده شدن است.
این محققان شیوه غیر متعصبانه ای ارائه کردند که پاسخ های صحیح را از داده های شبیه سازی شده بازیابی کرد.
آنها این شیوه را در مورد موقعیت ها و سرعت های هزاران کوتوله نارنجی K در نزدیکی خورشیدی به کار گرفتند و به اندازه گیری های جدیدی از چگالی ماده تاریک منطقه ای دست یافتند.
"فیتز زویکی" دانشمندی که چندین دهه پیش این نظریه را مطرح کرد معتقد بود خوشه های کهشکانی با ماده تاریک مرموزی که مانع از پراکندی آنها می شود، پر شده اند.
در آن زمان "جان اورت" در هلند کشف کرد چگالی این ماده در نزدیکی خورشید حدود دو برابر آن چیزی است که می تواند به دلیل وجود ستاره ها و گازها به تنهایی، توضیح داده شود.
دانستن ویژگی های ماده تاریک عامل مهمی در شناخت ذرات موجود در این ماده است.

محققان دانشگاه گلاسکو برای اولین بار موفق به ثبت تصاویری از درهم‌تنیدگی فوتونها بر روی دوربین شدند.
به گزارش ایسنا، در مکانیک کوانتوم، درهم تنیدگی یکی از عجیب‌ترین رفتارهای ذرات در جایی است که قوانین فیزیک کلاسیک شکسته و رویدادهای به نظر ناممکن، یک واقعیت هستند.
درهم تنیدگی که توسط انشتین «عمل شبح‌وار در یک فاصله» توصیف شده، پدیده‌ای است که در آن دو ذره حتی در زمان فاصله بسیار با یکدیگر به شکل یک سیستم عمل می‌کنند. ذرات درهم تنیده در یک حالت انطباقی قرار دارند که حالت جداگانه آنها ناشناخته است؛ با این حال به محض این که یکی از آنها اندازه‌گیری یا مشاهده شد، دیگری یک موقعیت مرتبط آنی به خود گرفته و به نظر سرعت نور را نقض می‌کند.

 یک جفت سفینه فضایی سپردار اواخر ماه جاری میلادی به منظور مطالعه کمربند تابشی اطراف زمین پرتاب می‌شوند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کاوشگران توفان کمربند تابشی (RBSP) متعلق به ناسا از خلال کمربندهای ضخیم دارای ذرات باردار احاطه کننده زمین عبور خواهند کرد. هدف آن‌‌ها آگاهی یافتن از این محیط‌های پویا و دینامیک است.