ستاره‌شناسان با طرح نظریه‌ای عجیب، مدعی تاثیرگذاری ماه در غرق شدن کشتی تایتانیک شده‌اند.

به گفته محققان، سه ماه پیش از غرق شدن کشتی تایتانیک در 14 آوریل 1912، ماه در روز 12 ژانویه 1912 در نزدیکترین فاصله خود از زمین طی 1400 سال گذشته قرار داشته که منجر به تولید یک جزر و مد فوق‌العاده بالا و سست شدن ناوگان مرگباری از یخ‌توده‌ها شده بود.
این جزر و مد باعث رانش یخ‌توده‌ها از آبهای کم عمق لابرادو و نیوفاوندلند به میان دریا شده و خطوط کشتیرانی را انباشتند.
محدوده یخی در محل غرق شدن تایتانیک به قدری ضخیم بوده که کشتی‌های نجات در مسیر کمک به بازماندگان این فاجعه مجبور به کاهش سرعت خود شدند.
این رویداد یکبار برای همیشه به اجتماع نزدیکترین فاصله ماه از زمین در 1400 سال،‌ مواجهه نزدیک خورشید با زمین و یک جذر و مد با دامنه زیاد پرداخته بود.
به ادعای ستاره‌شناسان تمام این عوامل در بالا رفتن غیر عادی سطح دریا مشارکت داشته که به رانش یخ‌توده‌های به گل نشسته پرداخته و آنها را به سوی خطوط کشتیرانی در آتلانتیک شمالی هدایت کرده‌اند.
معمولا، یخ‌توده‌ها در جای خود باقی مانده و نمی‌توانند به سمت جنوب حرکت کنند؛ مگر این که به حد کافی آب و مجددا شناور شده یا این که یک جزر و مد بالا آنها را آزاد سازد.
یک یخ‌توده می‌تواند چندین بار در سفر خود به سمت جنوب در مناطقی گیر کند که ممکن است چندین سال به طول انجامد.

بزرگترین و درخشان ترین ماه کامل امسال، شب گذشته درحالی که این همسایه آسمانی ما از نزدیکترین مدار زمین عبور می کرد در نقاط مختلف جهان قابل مشاهده بود.

به گزارش خبرگزاری مهر، به دنبال نزدیک شدن ماه و قرار گرفتن آن در نقطه حضیض (نزدیکترین فاصله ماه به مدار زمین) جز و مد دریاها در سراسر دنیا افزایش یافت اما از سوی دیگر باورهای نادرست عامه مردم نیز درباره افزایش جرایم یا رفتارهای جنون آمیز همزمان با بزرگ شدن ماه قابل انکار نیست، مسئله ای که به کرات از سوی کارشناسان مورد تکذیب قرار گرفته است.

کارشناسان اظهار می دارند که این ماه کامل بیش از 14 درصد بزرگتر و بیش از 30 درصد روشن تر از سایر مواقع سال بوده است چرا که از 356 هزار کیلومتری زمین عبور کرده است که این فاصله 24 هزار کیلومتر نزدیک تر از میانگین این فاصله نسبت به زمین بوده است. فاصله ماه از زمین در طول سال متغیر است چرا که ماه یک مدار بیضی شکل و نه یک مدار دایره ای را طی می کند.

از این پدیده با عنوان حضیض ( نزدیکترین فاصله ماه به مدار زمین) یاد می شود اما ستاره شناسان اظهار می دارند که این رخداد آسمانی نسبتا غیر متداول است.

روز شنبه 16 اردیبهشت ماه، ساعت 15:35 بعد از ظهر به وقت گرینویچ ماه در بزرگترین حال خود از چشم ما قرار می‌گیرد و این ابرماه جزر و مد دریاهای سراسر سیاره را افزایش می‌دهد.

درحالی که ماه روز شنبه در نزدیک ترین نقطه مدار زمین قرار می گیرد نام مستعار ابر ماه برایش انتخاب شده و براساس اظهارات رصدگران این ابرماه در تاریخ تعیین شده 16 درصد روشن تر از سایر مواقع خواهد بود.

ماه کامل روز 16 اردیبهشت ماه 14 درصد بزرگتر و 30 درصد درخشان تر از تمام ماه های سال 2012 خواهد بود

تصویر ماه کامل از پشت کلیسای وارفیلد در بریتانیا

عکاس خوش ذوق آسوشیتدپرس توانست تصاویری تماشایی از ماه کامل آوریل که به "ماه صورتی" معروف است، تهیه کند.
به طور سنتی، ماه کامل آوریل (فروردین) با عنوان "ماه صورتی" شناخته می شود. از دیگر اسامی این ماه کامل می توان به "ماه کامل جوانه زدن سبزه ها"، "ماه کامل ماهی" (زمانی که ماهی های قزل آلا تخم ریزی می کنند) و "ماه تخم مرغی" (به خاطر شکل ظاهری و نزدیکی به عید پاک) اشاره کرد.
جمعه شب، "جولیو کورتز"، عکاس خوش ذوق خبرگزاری آسوشیتدپرس توانست از فرصت استفاده کند و تصاویری تماشایی از "ماه صورتی" در نوک ساختمان مشهور "امپایر استیت" نیویورک و در پس زمینه یک هواپیما بگیرد.
علاوه بر ماه صورتی، در تقویم میلادی تنها قمر زمین در ماه ژوئن دو بار کامل می شود که انگلیسی ها به این پدیده "ماه آبی" می گویند.
 

این تصویر از طلوع ماه بدر شب گذشته که توسط جان استتسون در کیپ‌الیزابت گرفته شده، اثرات شکست نور در جو زمین را به‌شکل تخم‌مرغی‌شدن قرص ماه و رنگ‌های سبز و سرخ در دو انتهای تصویر نشان می‌دهد.

شامگاه جمعه 28 بهمن سیارک پلوتو به نزدیکترین فاصله خود با ماه می رسد.

پلوتو دومین سیاره کوتوله منظومه شمسی است که از هنگام کشف در سال 1930 تا 2006 نهمین سیاره سامانه خورشیدی بود. اما اکنون بنا بر تعریف نوین اتحادیه بین المللی اخترشناسی یک سیاره کوتوله و همچنین به عنوان نمونه نخست از رده جدید اجرام فرا نپتونی به شمار می رود.

این سیارک در ساعت 20:29 دقیقه جمعه 28 بهمن به نزدیکترین فاصله خود با ماه می رسد.

در این پدیده زاویه جدایی ماه با سیارک پلوتو 2.8 درجه است و این سیارک در شمال ماه قرار دارد.

در روز 28 بهمن ماه فاز (درخشندگی) سیارک پلوتو 14.17 است از این رو برای رصد این جرم آسمانی نیاز به تلسکوپ 12 اینچ و بالاتر است.

مجله نشنال جغرافی این هفته نیز به معرفی زیباترین تصاویر نجومی که در طول هفته از سوی ستاره شناسان منتشر شده پرداخته است که در میان آنها می توان به گهواره ستارگان و فوران خورشیدی اشاره کرد.

به گزارش خبرگزاری مهر، در گزیده عکسهای برتر نجومی این هفته از دیدگاه نشنال جغرافی عکسهایی از سحابی زورق، حفره روی مریخ، تازه ترین فوران خورشیدی و گهواره ستارگان دیده می شوند.

گهواره ستارگان

این عکس را تلسکوپ VLT رصدخانه جنوبی اروپا در شیلی در طیف مادون قرمز گرفته است. این عکس به دانشمندان چشم اندازی دقیقتر از سحابی زورق را نشان می دهد.

این سحابی در فاصله حدود 7 هزار و 500 سال نوری از زمین واقع شده و میزبان بسیاری از بزرگترین و نورانی ترین ستارگانی است که می شناسیم.

ناسا پس از مواجه شدن با خبر دردناک کاهش بودجه که منجر به متوقف شدن برنامه اکتشافات مریخی این سازمان خواهد شد اکنون رویای ساخت ایستگاه فضایی در نزدیکی ماه را در سر می پروراند

به گزارش خبرگزاری مهر، کاهش بودجه دوباره ناسا هر نوع برنامه و طرحی را برای آغاز اکتشافات مریخی طی سال‌های آینده نقش بر آب کرد، اما با وجود افزایش فشارهای مالی، ناسا در حال اندیشیدن به طرحی است که با وجود نزدیک بودن به زمین، بسیار بلندپروازانه است: ساخت ایستگاه فضایی سرنشین داری در نقطه لاگرانژ EML-2 در بخش دورافتاده کره ماه.

این ایستگاه فضایی بین المللی به پایگاهی برای آغاز ماموریت‌های علمی و دروازه‌ای برای رفتن به مناطقی دور افتاده تر از فضا، از قبیل قمرهای مریخی و حتی خود سیاره مریخ خواهد بود.

ناسا که در حال حاضر اهداف مریخی‌اش با توقف و تاخیر مواجه شده‌اند، چنین ایستگاه فضایی را ابزاری ویژه اکتشافات نزدیک فضایی می‌بیند که گنجایش ارائه علوم و فناوری‌های جدید را طی یک دهه خواهد داشت. در این پروژه فناوری‌ها و توانایی‌های جدید ناسا به همراه فناوری‌های دیگر کشورهای مشترک در پروژه به کار گرفته خواهند شد.

گزارش‌ها نشان می‌دهند ناسا در حال جمع آوری گروهی است تا به توسعه نقشه‌ای برای اکتشاف در نقطه 2 نوسان یا Libration بپردازند، نقطه‌ای برابر نقطه لاگرانژ که ویژه زمین و ماه بوده و نیروی گرانش ماه و زمین در این نقطه به حالت تعادل رسیده است، از این رو کمابیش امکان متوقف کردن یک فضاپیما در این نقطه وجود دارد.

از چنین نقطه‌ای انسان‌ها می‌توانند ماموریت‌های روباتیک از راه دوری را بر روی بخشی از ماه که کمتر شناخته شده است انجام دهند و در عین حال شرایط سکونت طولانی مدت در فضا را مورد بررسی دقیق قرار دهند.