بیش از چهارصد سال پیش هنگامی که یک منجم آماتور هلندی به نام« دیوید فابریسیوس» در حال جستجوی عطارد بود، متوجه ستاره پرنوری شد. او رصد خود را از۳ تا ۲۱ آگوست ۱۵۹۶ ادامه داد. در این مدت درخشندگی ستاره از قدر ۳ به۲ افزایش یافت. وی در ماه بعد متوجه کم نورشدن آن شد و در اکتبر همان سال این ستاره عجیب از نظرها پنهان شد. در ابتدا ، فابریسیوس فکر کرد که شاهد یک « نواختر» است تا اینکه در۱۵ فوریه ۱۶۰۹ دوباره آن را مشاهده کرد. «ژوهان بایر» در اطلس ستاره ای خود که در سال۱۶۰۳ منتشر شد، آن را اومیکرون و از قدر چهارم نشان داد. «جان هولواردا» به بررسی این ستاره متغیر پرداخت و در سال۱۶۳۸ دوره تناوب آن را یازده ماه تعیین کرد. این اولین بار بود که دوره تناوب یک متغیر بلنددوره اندازه گیری می شد. افسوس که فابریسیوس زنده نبود تا شاهد کشف با اهمیت خود باشد. در سال ۱۶۴۲،« ژوهانس هولیوس» این ستاره متغیر را به دلیل تغییرات عجیبش ، میرا(شگفت اختر) نامید. میرا پرنورترین و جذابترین متغیر بلنددوره آسمان است.